Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2016

ΦΟΒΟΣ,ΦΟΒΙΑ & ΑΓΧΟΣ ΣΤΟΥΣ ΣΚΥΛΟΥΣ:
Σε τι ακριβώς αναφερόμαστε με τον καθένα από αυτούς τους όρους.
Πηγή φωτογραφίας:
http://2.bp.blogspot.com/PcYTfKhehY4/USv6puwqtFI/AAAAAAAAAL8/bvniSh7tYTw/s1600/shutterstock_119651491_fearfulchihuahua.jpg

     Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να είμαστε σε θέση να προσδιορίσουμε το είδος της συμπεριφοράς που παρουσιάζει ο σκύλος μας. Έτσι, κατανοώντας την βαθύτερα, θα καταφέρουμε να την προσεγγίσουμε και να την αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά.

     Ας δούμε λοιπόν, σε τί ακριβώς αναφερόμαστε όταν χρησιμοποιούμε τους όρους "ΦΟΒΟΣ", "ΦΟΒΙΑ" και "ΑΓΧΟΣ";

ΦΟΒΟΣ:
"Φόβος" είναι το ενστικτώδες αίσθημα ανησυχίας που προκαλείται από μια κατάσταση, ένα άτομο ή ένα αντικείμενο που φαντάζουν ως απειλή. Η απόκριση του αυτόνομου νευρικού συστήματος είναι να προετοιμάσει το σώμα για το λεγόμενο: "freeze, fight or flight"...δηλαδή το "πάγωμα", το να παλέψει ή να φύγει μακρυά. Είναι μία φυσιολογική συμπεριφορά, απαραίτητη για την επιβίωση.

ΦΟΒΙΑ:
Με τον όρο "φοβία" αναφερόμαστε σε έναν έντονο, υπερβολικό και παράλογο φόβο απέναντι σε ένα συγκεκριμένο ερέθισμα. Χαρακτηριστική είναι η άμεση, υπερβολική και αγχώδης αντίδραση που πυροδοτείται. Έχει παρατηρηθεί ότι ένα παρεμφερές γεγονός ή ακόμα και η θύμηση του τραυματικού γεγονότος που προκάλεσε το συναίσθημα φοβίας την πρώτη φορά, είναι ικανά να προκαλέσουν την ίδια αντίδραση.

ΑΓΧΟΣ:
Άγχος/ανησυχία ονομάζουμε την αναμονή μελλοντικών κινδύνων από άγνωστη ή φανταστική πηγή, η οποία προκαλεί την έκφραση φυσιολογικών σωματικών αντιδράσεων που σχετίζονται με τον φόβο. Το ερέθισμα δεν χρειάζεται να είναι παρόν ώστε να προκληθεί αντίδραση.

    Τώρα που ξεκαθαρίσαμε λιγάκι τις έννοιες, ας δούμε για ποιο λόγο μπορεί το σκυλάκι μας να εμφανίζει φοβικές/αγχώδεις συμπεριφορές...


ΑΙΤΙΑ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ ΣΧΕΤΙΖΟΜΕΝΩΝ ΜΕ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΩΝ:

  • Κληρονομικότητα
    Μερικά σκυλιά γεννιούνται με χαμηλότερη ανεκτικότητα σε στρεσογόνες καταστάσεις. Γονείς που έχουν χαμηλή ανοχή στο στρες και είναι επιρρεπείς στην έκφραση φοβικών συμπεριφορών, είναι πιθανό να παράγουν απογόνους με τα ίδια χαρακτηριστικά.

  • Μη επαρκής κοινωνικοποίηση
    Τα κουτάβια -όπως ακριβώς και τα ανθρώπινα "κουταβάκια"- μαθαίνουν μέσα από τις εμπειρίες και τα ερεθίσματα που τους παρέχει το περιβάλλον τους, στα πρώτα στάδια της ανάπτυξής τους. Παρέχοντας στο κουτάβι μας μια πληθώρα διαφορετικών ερεθισμάτων (ανθρώπους, άλλα ζώα, συνθήκες περιβάλλοντος κτλ), το βοηθάμε να αποκτήσει αυτοπεποίθηση! Έτσι, μακροπρόθεσμα, γίνονται πιο ανεκτικά σε μία πιθανή ανησυχητική, πρωτόγνωρη εμπειρία. Παρ' όλα αυτά, δεν επαρκεί η απλή έκθεση του σκύλου σε διάφορα ερεθίσματα· το σημαντικό στην κοινωνικοποίηση είναι το πώς θα γίνει. Η κοινωνικοποίηση δεν πρέπει ποτέ να επιβάλλεται, αλλά θα πρέπει να γίνεται συστηματικά και με τρόπο που χτίζεται εμπιστοσύνη, σιγουριά, αυτοπεποίθηση καθώς επίσης να προκαλεί το αίσθημα της περιέργειας και διάθεσης για εμπλοκή. Τέλος, παρ' ότι, οι θεμέλιοι λίθοι της κοινωνικοποίησης χτίζονται κατά τα πρώτα στάδια της ζωής του κουταβιού, είναι ιδιαίτερα σημαντικό η κοινωνικοποίηση να μην σταματάει ποτέ, αλλά να συνεχίζει σε όλη τη διάρκεια της ζωής του σκύλου μας.

  • Τραυματικό γεγονός
    Ο σκύλος μπορεί να είχε μία προηγούμενη εμπειρία που προκάλεσε μια φοβική αντίδραση. Για παράδειγμα, ένας σκύλος μπορεί να φοβάται όταν τον πλησιάζουν άλλα σκυλιά, γιατί στο παρελθόν είχε δεχθεί επίθεση. Ή, όπως ο δικός μας Μέρλιν, να φοβάται όταν κάνεις απότομες κινήσεις με το χέρι σου γιατί ο προηγούμενος κηδεμόνας του τον χτυπούσε.

  • Μαθημένες Συμπεριφορές 
    Η φοβική αντίδραση μπορεί να συσχετιστεί με κάτι θετικό ή αρνητικό. Για παράδειγμα, ένας σκύλος που φοράει πνίχτη βλέπει κάποια παιδάκια στο δρόμο και τρέχει όλο χαρά και περιέργεια προς το μέρος τους...τότε λοιπόν, λόγω του πνίχτη, θα πονέσει· και το αποτέλεσμα ποιό θα είναι; "παιδάκια=αρνητική εμπειρία=φοβάμαι τα παιδιά".
Μπορεί επίσης αν ένα ζώο να έχει μάθει ότι για να το αφήσουν ήσυχο πρέπει να δαγκώσει (γιατί όλα τα προηγούμενα σημάδια που είχε προσπαθήσει να επικοινωνήσει δεν έπιασαν τόπο) , ίσως την επόμενη φορά να το κάνει ακόμα πιο γρήγορα γιατί έμαθε ότι έτσι πετυχαίνει αυτό που θέλει.

  • Ασθένειες και καταστάσεις όπου το ζώο πονάει.
    


ΠΗΓΕΣ:
http://inrelationwithdogs.com/dog-training-articles/understanding-fear-in-dogs/

Blackwell's Five-Minute Veterinary Consult: Canine and Feline, Fifth Edition, Larry P. Tilley and Francis W.K. Smith, Jr. © 2011 John Wiley & Sons,Inc.







2:06 π.μ. Unknown
ΦΟΒΟΣ,ΦΟΒΙΑ & ΑΓΧΟΣ ΣΤΟΥΣ ΣΚΥΛΟΥΣ:
Σε τι ακριβώς αναφερόμαστε με τον καθένα από αυτούς τους όρους.
Πηγή φωτογραφίας:
http://2.bp.blogspot.com/PcYTfKhehY4/USv6puwqtFI/AAAAAAAAAL8/bvniSh7tYTw/s1600/shutterstock_119651491_fearfulchihuahua.jpg

     Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να είμαστε σε θέση να προσδιορίσουμε το είδος της συμπεριφοράς που παρουσιάζει ο σκύλος μας. Έτσι, κατανοώντας την βαθύτερα, θα καταφέρουμε να την προσεγγίσουμε και να την αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά.

     Ας δούμε λοιπόν, σε τί ακριβώς αναφερόμαστε όταν χρησιμοποιούμε τους όρους "ΦΟΒΟΣ", "ΦΟΒΙΑ" και "ΑΓΧΟΣ";

ΦΟΒΟΣ:
"Φόβος" είναι το ενστικτώδες αίσθημα ανησυχίας που προκαλείται από μια κατάσταση, ένα άτομο ή ένα αντικείμενο που φαντάζουν ως απειλή. Η απόκριση του αυτόνομου νευρικού συστήματος είναι να προετοιμάσει το σώμα για το λεγόμενο: "freeze, fight or flight"...δηλαδή το "πάγωμα", το να παλέψει ή να φύγει μακρυά. Είναι μία φυσιολογική συμπεριφορά, απαραίτητη για την επιβίωση.

ΦΟΒΙΑ:
Με τον όρο "φοβία" αναφερόμαστε σε έναν έντονο, υπερβολικό και παράλογο φόβο απέναντι σε ένα συγκεκριμένο ερέθισμα. Χαρακτηριστική είναι η άμεση, υπερβολική και αγχώδης αντίδραση που πυροδοτείται. Έχει παρατηρηθεί ότι ένα παρεμφερές γεγονός ή ακόμα και η θύμηση του τραυματικού γεγονότος που προκάλεσε το συναίσθημα φοβίας την πρώτη φορά, είναι ικανά να προκαλέσουν την ίδια αντίδραση.

ΑΓΧΟΣ:
Άγχος/ανησυχία ονομάζουμε την αναμονή μελλοντικών κινδύνων από άγνωστη ή φανταστική πηγή, η οποία προκαλεί την έκφραση φυσιολογικών σωματικών αντιδράσεων που σχετίζονται με τον φόβο. Το ερέθισμα δεν χρειάζεται να είναι παρόν ώστε να προκληθεί αντίδραση.

    Τώρα που ξεκαθαρίσαμε λιγάκι τις έννοιες, ας δούμε για ποιο λόγο μπορεί το σκυλάκι μας να εμφανίζει φοβικές/αγχώδεις συμπεριφορές...


ΑΙΤΙΑ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ ΣΧΕΤΙΖΟΜΕΝΩΝ ΜΕ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΩΝ:

  • Κληρονομικότητα
    Μερικά σκυλιά γεννιούνται με χαμηλότερη ανεκτικότητα σε στρεσογόνες καταστάσεις. Γονείς που έχουν χαμηλή ανοχή στο στρες και είναι επιρρεπείς στην έκφραση φοβικών συμπεριφορών, είναι πιθανό να παράγουν απογόνους με τα ίδια χαρακτηριστικά.

  • Μη επαρκής κοινωνικοποίηση
    Τα κουτάβια -όπως ακριβώς και τα ανθρώπινα "κουταβάκια"- μαθαίνουν μέσα από τις εμπειρίες και τα ερεθίσματα που τους παρέχει το περιβάλλον τους, στα πρώτα στάδια της ανάπτυξής τους. Παρέχοντας στο κουτάβι μας μια πληθώρα διαφορετικών ερεθισμάτων (ανθρώπους, άλλα ζώα, συνθήκες περιβάλλοντος κτλ), το βοηθάμε να αποκτήσει αυτοπεποίθηση! Έτσι, μακροπρόθεσμα, γίνονται πιο ανεκτικά σε μία πιθανή ανησυχητική, πρωτόγνωρη εμπειρία. Παρ' όλα αυτά, δεν επαρκεί η απλή έκθεση του σκύλου σε διάφορα ερεθίσματα· το σημαντικό στην κοινωνικοποίηση είναι το πώς θα γίνει. Η κοινωνικοποίηση δεν πρέπει ποτέ να επιβάλλεται, αλλά θα πρέπει να γίνεται συστηματικά και με τρόπο που χτίζεται εμπιστοσύνη, σιγουριά, αυτοπεποίθηση καθώς επίσης να προκαλεί το αίσθημα της περιέργειας και διάθεσης για εμπλοκή. Τέλος, παρ' ότι, οι θεμέλιοι λίθοι της κοινωνικοποίησης χτίζονται κατά τα πρώτα στάδια της ζωής του κουταβιού, είναι ιδιαίτερα σημαντικό η κοινωνικοποίηση να μην σταματάει ποτέ, αλλά να συνεχίζει σε όλη τη διάρκεια της ζωής του σκύλου μας.

  • Τραυματικό γεγονός
    Ο σκύλος μπορεί να είχε μία προηγούμενη εμπειρία που προκάλεσε μια φοβική αντίδραση. Για παράδειγμα, ένας σκύλος μπορεί να φοβάται όταν τον πλησιάζουν άλλα σκυλιά, γιατί στο παρελθόν είχε δεχθεί επίθεση. Ή, όπως ο δικός μας Μέρλιν, να φοβάται όταν κάνεις απότομες κινήσεις με το χέρι σου γιατί ο προηγούμενος κηδεμόνας του τον χτυπούσε.

  • Μαθημένες Συμπεριφορές 
    Η φοβική αντίδραση μπορεί να συσχετιστεί με κάτι θετικό ή αρνητικό. Για παράδειγμα, ένας σκύλος που φοράει πνίχτη βλέπει κάποια παιδάκια στο δρόμο και τρέχει όλο χαρά και περιέργεια προς το μέρος τους...τότε λοιπόν, λόγω του πνίχτη, θα πονέσει· και το αποτέλεσμα ποιό θα είναι; "παιδάκια=αρνητική εμπειρία=φοβάμαι τα παιδιά".
Μπορεί επίσης αν ένα ζώο να έχει μάθει ότι για να το αφήσουν ήσυχο πρέπει να δαγκώσει (γιατί όλα τα προηγούμενα σημάδια που είχε προσπαθήσει να επικοινωνήσει δεν έπιασαν τόπο) , ίσως την επόμενη φορά να το κάνει ακόμα πιο γρήγορα γιατί έμαθε ότι έτσι πετυχαίνει αυτό που θέλει.

  • Ασθένειες και καταστάσεις όπου το ζώο πονάει.
    


ΠΗΓΕΣ:
http://inrelationwithdogs.com/dog-training-articles/understanding-fear-in-dogs/

Blackwell's Five-Minute Veterinary Consult: Canine and Feline, Fifth Edition, Larry P. Tilley and Francis W.K. Smith, Jr. © 2011 John Wiley & Sons,Inc.